Ya Medet

Çok sevdiğim arkadaşlarım var benim;
Apayrı fikir ve görüşlerde,
Farklı tabiyette ve inançta,
Ayrı zevklerde,
Apayrı zihniyette,
Farklı bakış açısında olduğum arkadaşlarım...
Hepsiyle de çok iyi anlaşır, güzel vakit geçiririz.
Nasıl mı? Cevap:
SAYGI...
Karşılıklı sevgi, hoşgörü ve saygı ile...
Herkes, karşısındakini olduğu gibi kabul ediyor ve ayrılıkları birlikteliğe dönüştürüyor.
Zıt fikirlerini rahatça ve insanca tartışıyor, uzlaşamasa bile tadında yapıyor tavrını.
Aslında bu kadar basit... Karşındakinin de senin gibi yaşamaya ve sevilmeye hakkı olan bir insan olduğunu hatırlaman yeterli.
Sevmediğin birine bile, saygı duymuyorsan da göstermek zorundasın. Onu sevmediğin için, senin gibi olmadığı için yargılama hakkına da sahip değilsin.
Sevgi, her şeyin ilacı oysa ki.... Sevgisiz - Saygısız insanlar olup çıktık.
O kadar basit ki aslında tüm bunlar. Sevmeyi bilmek, bilmiyorsak öğrenmek yeterli...

Sevgi; değer vermektir, karşındakinin yaşam hakkına saygı duymaktır.
Sevgi; birliktelikten kuvvet almak ve bundan mutlu olmaktır.
Sevgi; hiç kimse için ayırımcılık yapmamaktır.
Sevgi; iyiyi - güzeli olduğu kadar, acıyı ve kederi de paylaşmaktır.
Sevgi; başkasının mutluluğundan haz almaktır.
Sevgi; karşıdakini mutlu ederek mutlu olmaktır.
Sevgi; insanı insan yapan en zenginleştirici duygudur. 

Bizim gibi olmayan, bizim gibi düşünmeyen, hoşlandığımız şeyden hoşlanmayan biri olduğu için karşımızdaki insanı yargılamamalı ve kendi kalıplarımıza girmesini istememeliyiz.
Düşmanca beslediğimiz kin, önünde sonunda bizi yiyip bitirecek ve insanlıktan çıkaracaktır. Kalbimizde kin - nefret değil, sevgi barındırmalıyız. Sevemediklerimize de saygı göstermeyi öğrenmeliyiz.
Bu hayat, ne sadece benim, ne de sadece sizin. Hepimiz bir şekilde yaşamımızı sürdürmek zorundayız ve o da sınırlı bir süreyi kapsıyor.
Bir gün elbet öleceğiz, aynı yerin altına gireceğiz. O halde, neden yerin altını üstüne getirmeye çalışıyoruz, kalplerimizi bir araya getirmek varken?

Sevgi - Saygı - Barış - Huzur dolu günler bizimle olsun...